Vietnam i'm gonna miss you!!

Na ongeveer 12 uur kwamen we aan in Hoi An. Het hostel haalden ons op wat super fijn was. Het was pas 7 uur dus we konden nog niet inchecken. We zijn toen eerst gaan  ontbijten en hebben daarna bij het zwembad gelegen. Nadat we konden inchecken (1 uur), zijn we het stadje ingegaan. Het is een leuk stadje overal hangen lampionnen en er zijn heel veel tailors. Laura en ik bestelden gelijk een broekpak. Voor die van mij moest ik wel 4 keer terug voordat hij goed was. In de avond zijn we samen wat gaan eten met Matt en Luke bij een Indian jaja verrassing. Ook hebben we die avond een kijkje genomen in het nachtleven van Hoi An. We begonnen bij een bar waar je voor 100.000 dong (4 euro) tot half 11 gratis kon drinken. Ik zat nog zo vol van de Indian, dat ik er moeite mee had. Daarna zijn we naar de "Why not" bar geweest, deze ligt een stukje van andere bar af. Om die reden staan er ook heel veel motorbikes voor de club om je daarheen te brengen. Het is niet verstandig om er een te nemen, veel mensen worden zo beroofd. Dus gewoon te voet! Het was een gezellig avond en de volgende ochtend waren we net op tijd voor het ontbijt. Bij de kamerprijs zit namelijk ontbijt in begrepen, het is echt een gigantisch buffet met veel lekkere dingen. 

Deze dag was zijn we wat serieuzer tailors bezoeken omdat ik een zelf gemaakte jurk wilde. Het is toch best lastig wat je wil, maar na een model passen en wat aanpassing ben ik tot een hele mooie donker groene jurk gekomen. Ook heb ik nog een broekpak laten maken met een zelf uitgekozen printje. De vrouw van  het laatste broekpakje was zo lief.  We vroegen ook of ze twee huidige kledingstukken wilden maken. Dit deed ze dan ook gratis waardoor we voor haar een bloemetje hadden gekocht. Andere tailors vroegen veel geld voor zoiets kleins zelfs als je daar al veel had laten maken. 

Naast de tailors zijn we op straat met een vrouwtje meegegaan om eerste instantie Laura's wenkbrauwen te epileren voor EEN dollar. Ze deed het ook gauw bij mij, snel zonder te vragen maar ik dacht achja moet ook gebeuren. Laura liet ook haar nagels lakken en ik dacht misschien moet maar een pedicure doen. Ze vroeg een hele hoge prijs, waar ik nog wat van had afgedongen maar wat voor pedicure ik kreeg inclusief scrub was waardeloos. Bij een goede zaak is hij veel beter en goedkoper. Bij het afrekenen was het epileren ineens 100.000 dong (4 euro dus). Dus we waren weer opgelicht, hele discussie daar gehad. Uiteindelijk wel minder betaald maar toch veel te veel. Ik had zelf last van mijn voeten daarna dus ik was echt chagrijnig. Ze dreigende allemaal dat ze iemand ging bellen waardoor we niet zomaar weg durfden te lopen. Maar goed daar word je hard van. De avond van de dag ervoor hebben we herhaald en het was weer heel gezellig. Er waren ook veel bekenden. De ochtend erna was wel zwaarder en we moesten alles op gaan halen bij de tailors. De jurken zijn nog een keer vermaakt (Laura heeft er twee) maar uiteindelijk zijn ze heel mooi geworden. Het is wel een hele formele jurk dus hier zal ik hem niet veel aan doen miss met nieuwjaar. Uiteindelijk drie nachten in Hoi An geweest. Veel backpackers blijven hier langer maar we zitten ook met ons visum maar drie dagen was ook voldoende.    

We zijn daarna doorgegaan naar Hue voor een nacht. Om naar Hue te gaan hebben we weer de bus genomen. Normaal word je door een minivan opgehaald en dan naar de grote bus gebracht. Dit was helaas dit keer niet het geval (het had wel gemoeten) . Wij snel een taxi pakken die ons weer te veel wilden laten betalen. Hij zag dat we haast hadden en riep snel een bedrag terwijl hij gewoon een meter had. Ik was nog boos van gister (pedicure), ik denk ik laat me niets steeds oplichten. Ik ben toen op een "nette" manier boos geworden, waardoor hij ons het goede bedrag liet betalen. Iedereen in de bus was netjes opgehaald behalve wij echt gek. We hadden hem ook bijna gemist maar het was allemaal goed gekomen.

In Hue kwamen we in de avond aan. Hier hadden we wat gegeten met een aantal. Een meisje bestelde fried noodles, wat echt te grappig was. Ze kreeg een bord met een berg chips noedels en het was moeilijk te eten.  Blijkbaar zag de bediening dat en kwam even uitleggen hoe je het dan wel moest eten. In de avond nog een drankje gedaan en de volgende dag Hue bekeken. Ik heb ook deze dag mijn vliegticket naar Jakarta geboekt samen met Janine die ik de avond ervoor heb leren kennen. Het boeken ging allemaal moeizaam omdat mijn email account is geblokkeerd en alles loopt via dat. Ik moest een extra code invoeren namelijk om de betrouwbaarheid te vergroten. 1 uur achter de pc gezeten en uiteindelijk Mama wakker gemaakt. Sorry!!!

De meeste zullen wel denken zonder Laura. Jaa dat klopt, in Ho Chi Minh kwam Laura met het nieuws dat ze graag een stukje alleen wil doen om te kijken hoe het is. Ook zijn haar ouders eind januari in Bali. Het kwam even een schok maar achteraf heb ik er vrede mee. Je leert snel mensen kennen. Alleen voor de Filipijnen vind ik het moeilijk want die had ik liever niet alleen gedaan. Dus hopelijk ontmoet ik nog iemand. Met nieuwjaar en kerst zien we elkaar weer in Bali.  

Na een dagje Hue hebben we de nachtbus genomen naar Hanoi. Dit keer niet heel veel geslapen wat niets voor mij is haha. Weer kwamen we om 7 uur aan. In het hostel hebben we toen in de chill ruimte een paar uur gezeten. Het hostel organiseert elke dag een city tour om 10 uur dus deze hebben we ook meegepakt. We waren toch al wakker dus waarom niet, alleen het regende wel super hard. Welkom to Hanoi! We zijn naar een tempel, de markt en het meer geweest maar ook hebben we een Vietnamese koffie op.  Het heet koffie met ei, het klinkt niet heel smakelijk maar het is gewoon opgeklopt eiwit. Het smaak naar mascarpone. 

Na de tour konden inchecken en zijn we nogmaals de stad in geweest in onze broekpakjes.  Wat veel te koud is, alle Vietnamezen hebben dikke truien en jassen aan. In de avond zijn we wat drankjes gaan doen want we hadden een iets te gezellig hostel. Het is moeilijk om dan geen drankje te doen. Het is ook zo leuk als ze gaan shotten hoe ze dan proosten, of op zijn vietnamees of here is to me, here is to you, here is to yes we fucking do!!! Love it! Echt een leuke tijd gehad in dit hostel (Vietnam backpackers)  We zijn ook nog twee keer terug gekomen omdat we vanuit Hanoi naar Halong Bay en van Hanoi naar Sapa zijn gegaan. Helaas viel die avond wel het wc bord van de muur en jaaa op mijn hoofd. Gelukkig wel een gratis gin tonic gekregen. Het is echt niet normaal hoe vaak ik mijn hoofd stoot hier trouwens auwwww.

In Halong Bay waren we 27 tot 29 december. De dag ervoor wilden we nog naar de sportschool maar het was 30 dollar per dag. Dat gaat me net iets te ver. Om er te komen hadden we zeker wel 8km gelopen, dus het bleef bij kuit training helaas. 
Halong Bay was echt geweldig en zal ik nooit vergeten. We gingen mee met de Castaway tour, deze is wel aan de dure kant maar ik vond het echt waard. We kenden al een aantal mensen vanuit Hoi An zoals een gast die sprekend op Justin Bieber lijkt. Matt heeft hem zelf twee keer gedaan. Die vent spoort niet maar super leuk dat hij er was. 

 Bij de  tour verblijf je twee nachten op een eiland in een lekker zand bed. De eerste dag kom je aan en doe je de activiteit die je gekozen hebt. Ik koos voor wakeboarden, maar dat kon ik de laatste dag pas doen omdat we een hele grote groep hadden van ongeveer 70 man. Helemaal prima dacht ik toen want ik zat lekker op het strand. Het was niet super warm maar we mogen ook zeker niet klagen. Om half 6 werd er op de dong geramd, dat betekent dat het eten klaar staat. Dit geldt hetzelfde voor het ontbijt en lunch. Maaaarrr ramt iemand op de dong buiten deze tijden dan koopt hij of zij voor iedereen een drankje. Dit gebeurden gek genoeg toch best vaak, maar ik kan je vertellen dat ik het niet was haha. Na het eten begon het feest, er werd een kampvuur gemaakt en je kan zelfs basketballen, poolen, hoelahoepen en tafeltennisen. 

Naast de Dong zijn er twee regels op het eiland je mag geen mine of ten zeggen. Deed je dat wel dan moet je 10x opdrukken. De eerste avond heb ik dat 3 keer moeten doen maar de volgende dag trapte ik er niet meer in. Wel heb ik zelf een aantal mensen voor de gek gehouden tijdens de boottrip de volgende dag  over Halong Bay. Waar we ook hebben gezwommen en gekajakt.  Het is echt zo mooi daar! Op de boot leerden we twee Nederlandse jongens kennen waar we het heel leuk mee hebben gehad. Dit was ook wel slim want zo hoefden Lau en ik niet samen in een kajak. Laura had al iets te veel holy water op. (Zo noemde we onze zelf meegenomen Vodka). Rond vijf kwamen we weer aan op het eiland waar weer een nieuwe groep was. Zij zijn dan net aangekomen en doen de boottocht de volgende dag. In de avond was het weer feest en de volgende dag maakte Cleo me weer wakker voor het ontbijt. Onze roomie, wat een kwebbel tante is dat zeg zelfs in de ochtend. Na het ontbijt ben ik weer even in bed gaan liggen. Tot dat ik mijn naam hoorde... I cannot find a Christel. Even was ik te lam om te reageren maar doen dacht ik ojaaaaa ik moet wakeboarden.  Ik als een gek naar buiten en toen hoorde ik sta binnen 5 min klaar!  Naar ik moest ook mijn spullen nog pakken want daarna ging de boot.  Gelukkig had ik alleen mijn kleine dagrugzak bij en was ik snel klaar. Hoe ik dat gedaan heb voor 2,5 dag snap ik ook niet. Ik heb echt een te kleine had ik maar naar papa geluisterd ;). 

Ik stond binnen 5 min klaar en toen konden we gaan. Laura zou ook mee gaan maar die had een te erge kater. We hadden een leuk groepje en een leuke gids "the infinity backpacker" zo noemen we hem. Het is een jongen met lang haar en een beetje een paarden gebit. Maar wat een grappige gast is dat met zijn strakke zwembroek. 

Het wakeboarden ging niet mega soepel, waar ik wel van baal. Ik kwam wel omhoog maar bleef niet lang omhoog. Ik was ook weer met een groep die super goed was maar de meeste snowboarden. Het lijkt daar op volgens hun. Aaa hoewel het niet super goed lukten was het een leuke ochtend.  Alleen de zelfde dag en vooral de dag erna had ik super erge spierpijn vooral in mijn handen en rug. Ik kon nog niet eens een potje jam open krijgen haha.

Na het wakeboarden gingen we terug maar de lunch was al bijna helemaal op en moest gelijk de boot op met mijn natte kleding.  Dat was minder maarjaa dat valt te overzien na de geweldige dagen. Na een lange rit boot,bus, boot en bus kwamen we weer aan in Hanoi.  
Laura was nog steeds niet de oude dus ben ik alleen gaan eten. Ik kon wel met andere mee maar na 3 dagen geen wifi vond ik het prima om in ons oude stekkie te gaan eten. Ook wel genaamd Gecko, standaard nam ik de pompoensoep en de chicken, advocado en mango salade heerlijk en niet al te duur. Na twee uur bellen, eten en whatsappen, ben ik terug gelopen met de gedachten dat ik naar bed ging. Ik kwam binnen bij het hostel en het was net de shot ronde, waar weer twee oude bekenden zag en toch een shotje mee deed.  Daarna naar mijn kamer  gegaan en daar besloten om toch even een drankje te doen. De meeste van Castaway waren er ook dus het was heel gezellig. Je hebt toch een band met die mensen heel gek. Een drankje werden er 6 want het was ook nog is 3 voor 1. Uiteindelijk beland je dan in de pub crawl en eindig je in "Lighthouse" echt een verschrikkelijke bar die ook nog is een stuk van de stad is.  Dan moet je altijd weer iemand regelen die meeloopt. Deze avond was mijn 35 jarige roomie de lul, waar ik de volgende dag nog meer sightseeing heb gedaan. (The temple of literature en Mausolum van Ho Chi Minh) Om 2 uur heb ik nog lekker een massage genomen en een (goede) pedicure voor 12 euro samen met Lau en Owen. Die was ook wel in voor een massage. In de avond heb ik nog sushi gegeten en toen was het weer feest.  Best erg eigenlijk haha. We kwamen nog twee Franse  en een Koreaan tegen waar we in Hue mee gegeten hebben en leerden nog twee Nederlanders kennen. Eentje werkt in Hong Kong. Na een leuke avond liep ik met Owen naar het hostel vanuit het "lighthouse". Bij het hostel staat een vrouw (blijkbaar een hoer) te schreeuwen en op de deur te rammen en ineens zie ik Raj staan. Ik denk wat heeft die nu uitgespookt?? Toen we binnen kwamen stond Laura er ook en hoorden we het verhaal. Laura was geslagen toen ze rustig zat te eten zonder enige reden. Echt bizar, medewerkers van het hostel zeggen dat het komt omdat ze wit is.  Nu kunnen we er om lachen maar ik was blij dat Elliot en Raj bij haar waren. Mensen op straat hielden de vrouw gelukkig ook vast maar het was echt een beer. 

Nou... Na een paar uur ging de wekker weer want we gingen naar Sapa. Om 7 uur ging de bus en heel deze rit heb ik geslapen. Rond de middag kwamen we aan en hebben we wat gegeten maar verder niet heel veel gedaan. Ik ben alleen nog met Ryan uiteten geweest een jongen die ik de eerste avond in Hanoi heb leren kennen. Hij was al een aantal dagen in Sapa. Even bijgepraat en op tijd naar bed. De volgende dag hebben we namelijk een trekking gedaan door de bergen met een gids en locals. Heel leuk! Het uitzicht is zo mooi met al die rijstvelden en bergen. De locals waren heel aardig en helpen je met klimmen. Ze vertellen ook hun verhalen over hun leven. De meeste hebben veel kinderen en zijn nooit buiten Sapa geweest. Dong die met ons mee liet heeft 5 kinderen en eentje is onderweg. Ze hoopt dat het een jongen wordt want die blijven thuis wonen. Meisjes gaan bij de schoonouders wonen. Gek hoe deze mensen verschillen van die in Vietnam qua taal, uiterlijk en zelfs geloof. De meeste in Sapa zijn Katholiek. 

Met de trekking hebben we een huis gezien van een local, de natuur, handwerk en een school. Bij de school waren de kinderen net aan het dansen het leek wel voor een soort optreden ofzo. Het was een leuke en interessante dag. We zijn dezelfde dag nog naar Hanoi gegaan omdat het hostel vol zat. We dachten wat maakt het uit of we hem om 4 uur nemen of om 7 uur in de ochtend. Dus snel in een half uur gedoucht en de tas ingepakt. Ik had wel direct gezegd dat we twee nachten wouden maar dat moest ik later maar doen. In de ochtend moesten we dan ook ineens voor de trekking alles opruimen. Ik vond het best een slecht hostel want niemand sprak goed Engels. Ik had mij pyjama broek in bed laten liggen en ze snapten niet wat ik bedoelde. De bus ging dus heb ik het maar gelaten voor wat het is. Rond tien uur kwamen we aan in Hanoi. Snel een kamer gezocht en een drankje gedaan. Toevallig waren nog veel bekenden die de volgende dag zouden gaan. Hier hebben we nog wat mee gedronken. Het is wel jammer om afscheid te nemen maar sommige gaan we weer zien in Bali. 

De volgende dag hebben we alles geregeld voor onze vlucht etc. en ons laatste avondmaal samen gehad haha. We wilden naar de bios maar het duurden toch allemaal langer dan we dachten. Na een drankje en afscheid ben ik naar bed gegaan. Ik ben namelijk slecht met inpakken en met vliegen moet alles al helemaal goed zitten. 

Laura zou om 1 vliegen en ik om 11 dus we namen de taxi samen. Om 8 had ik dan ook afgesproken met Janine bij haar hostel. Ik dacht dat het Box hostel was maar het was een andere waarvan de naam er oo leek. Ik denk waar is ze nu en een berichtje gestuurd. Uiteindelijk gevonden en op naar Vliegveld, op naar Jakarta. Ooo wat verlaat ik Vietnam met een dubbel gevoel. Ik ga het zo missen, wat een top tijd heb ik hier gehad zeg! Maar nu op naar een nieuw avontuur in Indonesië! Tot de volgende keer.