Myanmar such a different country

Myanmar wat een wereld van verschil met Thailand. Eigenlijk met alle landen waar ik tot nu toe ben geweest. Meisjes met gele wangen en veel jongens met rood of geel geverfd haar en een stoffige lucht, zo zag ik Myanmar voor het eerst in Yangon. Het is een hele drukke stad maar je kan rond lopen zonder lastig gevallen te worden. Overal zie je kleine kraampjes met fruit, telefoon artikelen, kleding etc.

Het spul op de wangen is thanaka.  Een licht gele verfstof die gemaakt wordt van de bast van de Thanaka-boom. Thanaka werkt verkoelend, bestrijdt een vette huid en beschermt de huid tegen de zon. 

De eerste dag hebben we een simkaart gekocht voor 70 cent, bellen kost ook echt niets. Internet moet je zelf opwaarderen. Rond zonsondergang zijn we naar de Shwedagon pagoda gegaan, meer mensen hadden dat idee want het was er super druk. Dit is een super grote goude pagoda en in het donker is hij belicht.

We kwamen daar onze twee kamergenoten tegen en zijn na de pagoda wat met ze gaan eten. Zij wisten niet dat je schouders en knieen bedekt moet hebben en moesten een sjaal kopen. Het is voor mij wel lastig wat ik elke ochtend denk ik wat moet ik nu weer aan. Gelukkig kun je met de hikes gewoon wel een korte broek aan.

Wat je ook veel in Myanmar ziet is "Kun-yar". Dit zijn stukjes betelnoot, kruiden en tabak verpakt in een betelblad. De smaak is bitter en zodra je erop kauwt, kleurt het goedje rood. Kun-yar brengt je in een ontspannen roes. Als ze (vooral mannen) zijn uitgekauwd spugen ze het goedje uit, meestal op straat. De stoepen in de grote steden zien dan ook rood en ook de tanden hebben een rode kleur. Ze verkopen het op elke hoek van de straat (Zie foto). 

In de middag maakte we een treinreis, de bedoeling was om een rondje te doen om meer van het leven te zien buiten de stad. Op een geven moment kwam Michelle er achter dat we bij het verkeerde station waren en dus in de verkeerde trein zaten. We gingen toen maar snel de trein uit en moesten een half uur wachten op de volgende. Je merkte gelijk dat er weinig toeristen komen. Hier maakte we kennis met "Kun-yar".  Een vrouw die het verkocht gaf het aan ons en zei dat het gezond was. Achteraf blijft het dus slecht te zijn. Het was best vies, de smaak kan ik moeilijk beschrijven. De wachttijd was zo voorbij en toen gingen we weer de zelfde weg terug naar Yangon. 

De volgende ochtend waren we super vroeg opgestaan om een trein kaartje te kopen naar Mandalay. We waren de dag ervoor al geweest maar het moest persee om 7 uur in de ochtend. Wel fijn dat ze erbij vermelden dat je je paspoort nodig hebt want die waren we dus vergeten. Wij helemaal te voet daar naar toe (30 min) want vervoer is best prijzig in Myanmar ook accommodatie is niet goedkoop. Gelukkig benaderden een man ons voor een bus en kochten we voor wat meer een kaartje, zodat we niet weer terug hoefden. 

Mandalay was ook een drukke stad en het verkeer is dan ook hectich.  Dit hebben we dan ook ervaren toen we achterop zaten op de scooter op weg naar Mandalay hill.  Onderweg naar de top van de berg loop je door verschillende tempels. Dit moet wel op zijn berefoots en zo schoon was het niet maar het was een leuke ervaring. Eerder die dag waren we naar een pagoda geweest, een monk sprak ons gelijk aan. Dit was voor ons heel raar want in Thailand mag je de monk niet tegen vrouwen praten etc. Blijkbaar is het hier anders want ze willen zelfs met je op de foto.

Onze volgende stop was Pyin oo Lwin, waar we gelijk na aankomst de hike naar de Anisakan waterval deden. De waterval was heel mooi maar de hike terug omhoog was pittig. Het zijn vroege ochtenden in Myanmar want we staan elke dag wel rond 6 of 7 op, soms zelf 5 voor zonsopkomst. De volgende dag was dus weer vroege want we namen de trein naar Hispaw om half 7 om het
Gokteik brug te zien.  Deze brug werd begin 1900 door Amerikanen gebouwd en was toen de één na grootste brug ter wereld. Het was een lange treinrit van 8 uur in de tweede class. De meeste toeristen namen eerste class maar het was wel leuk om tussen de locals te zitten. In de trein verkopen ze veel dus we konden lekker genieten van een bakje bami. 

We zijn daarna weer terug naar Mandalay gegaan om vanuit daar de bus te pakken naar Bagan. In Mandalay hebben we de U Bein brug nog meegepakt tijdens zonsondergang. We gingen met het openbaar vervoer wat een uitzoek werkje is maar veel goedkoper. We werden dan ook ergens gedropt en moesten nog een stuk lopen, wat leuk was want zo zag je weer van alles. Op de weg naar de brug zagen we geen een toerist maar toen we daar aankwamen stikte het ervan. We huurden een bootje zodat we goedkonden genieten van het uitzicht. 

Op St paddies day kwamen we aan in Bagan. We verbleven in Osbello het enige hostel, wat ongeloofelijk duur was(20 dollar voor een dorm). We wilden graag socialize dus kozen we er voor om het toch een nacht te doen. Zoveel backpackers vind je hier namelijk nog niet. Bij binnenkomst van Bagan moet je een kaartje betalen van 25 dollar maar wij waren daar niet langs gekomen. Helaas moesten we ze aan het hostel laten zien en als nog kopen. In de avond hebben we gelijk de zonsondergang gekeken en zijn naar de bingo avond geweest. Het was mijn eerste St Paddies day maar het was een goede met wat borrels.

De ochtend daarna was minder leuk want ik moest om 5 uur uit de veren voor zonsopgang. Bo een meisje die we hadden leren kennen ging mee. Ze komt uit Nederland maar heeft heel lang in Iceland gewoond. Zij pakte de scooter en wij op de fiets. Het lijkt wel net een woestijn zo droog en veel zand wegen. Toen we bijna bij de tempel waren kwamen was er een grote zand kuil. Ik dacht dat ik dit wel aan kon met mijn mountanbike skills maar ik ging hard op mijn bek. Waardoor ik een dikke bult op mijn knie had en gezellig bij Bo achterop ging de gehele dag tijdens het bekijken van de andere tempels. Gelukkig had Michelle een ander fiets maatje Caroline. De Nederlanders op de scooter en de Amerikanen op de fiets.  Na een potje "Exploting Kittens" (leuk spel) gingen we vroeg naar bed want de dag erna moesten we weer om 5 uur op. 

Ik schrok ineens wakker om 6 uur en maakte Michelle snel wakker.In twee minuten aangekleed en snel een scooter gehuurd. We waren gelukkig net op tijd en hadden een beter uitzicht dan de dag ervoor. Verder die dag zijn we nog naar de markt geweest en wat andere tempels, ook hebben we gegeten bij Mue Mue!!. Hier hadden ze een leuk concept, je krijgt van alles op tafel en wat je op eet moet je betalen. Wel heel verleidelijk! 

Na Bagan was het tijd voor de hike van Kalaw naar Inle lake. We zouden in Kalaw rond 6 uur aankomen maar het was 4 uur vroeger dus moesten we nog een accommodatie boeken. Daarnaast hadden we ook een gebroken nacht en besloten daarom eerst een dag uit te rusten. De dag erna begonnen we met onze hike. We gingen met twee andere Nederlanders, twee Belgen en twee gidsen. Dit waren twee jonge meisjes van 19 en 20. De eerste dag liepen we 21 km en het ging me goed af, alleen best veel blaren. Tijdens de hike zie je het leven van verschillende dorpen en mooie landschappe.

Dag twee was veel zwaarder want mijn voeten deden heel veel pijn door de blaren. Op het eind van de dag ging het ook niet super goed. Ik kon weinig eten en na weer 21 km ben ik op bed gaan liggen. In rde nacht ben ik veel wakker geworden. Het is bij de homstays trouwens wel primitief, een bucket shower, een wc is gewoon een gat. Dit ging allemaal prima en ook een keer leuk om zo te leven maar als je ziek bent toch minder. De dag erna heb ik ook helaas niet af kunnen maken want ik had hele erge krampen en moest continue naar de wc. In de nacht had ik ook koorst. De meeste denken dat het uitdroging is omdat het zo warm is en je echt veel moet drinken. Dus ik moest toen helaas een moter huren zodat ik gebracht werd. Maar de hike was het zeker waard alleen jammer dat ik hem niet af kon maken. 

Inle lake was leuk voor een aantal dagen. We hebben een boottrip gedaan, helaas gingen we wel naar veel toertische dingen maar de tocht over het water was prachtig. De andere dag zijn we rond gaan fietsen en zijn we naar de winegarden geweest. Hier hebben we een proeverij gedaan en daarna heb ik nog genoten van een rood wijntje. Heerlijk met het uitzicht over de wijnvelden. Toen we terug fietsen had ik even een gelukmomentje overal waren puppies te zien, zo schattig. 

In de avond hadden we nog een film gezien over het leven van een monk die het klooster verlaat en dan weer terug komt. Het was intressant want zo begrijp je ook meer van de cultuur zoals dat jongentjes voordat ze een monk worden eerst een dag als een prins gehandeld worden. Make up op en mooie kleding aan. Ze worden dan ook de gehele dag gedragen, want ze mogen de groot niet raken. Dit zagen we dan ook in Hpa An, onze volgende stop. Bij de Kyauk Kalap, een tempel op een rots. 

Hier hebben we verder nog de Batcave gezien. Na 6 uur vliegen vleermuizen uit de grot wat cool is om te zien, alleen een foto was onmogelijk. De dag erna hebben we een tour gedaan waar we Kaw Gone en Saddan cave zagen. De laatste had ook nog een rivier, hier zijn we met een boot overheen gevaren. Wat erg leuk was! In de grotten waren verschillende buddas te zien wat er prachtig uitzag. Enjaaa ook hier moesten we alles op bloten voeten doen. 

Vanuit Hpa An zijn we doorgereisd naar Kinpun om de hike van 11 km te doen naar de Golden Rock. Hij was net weer open want ze waren hem aan het renoveren. De hike was geweldig en de uitzichten waren mooi. Het stadje was alleen niet mijn ding, heel de nacht door was een monk aan het zingen. Onze kamer was ook drie keer niets het was niet schoon en we hadden regelmatig bezoek van een kakkerlak. Maar het was het waard ik ben blij dat we het gedaan hebben. Het was leuk om te zien hoe mensen langs de hike leven. Een vrouw was ook super aardig en deed onze rok goed want deze hadden we helemaal fout aan. 

Na 4 uur hiken waren we eindelijk boven met de hulp van 5 kleine jongentjes die ons motiveerde. De sfeer om de rots was erg special. Mensen slapen en eten om de rots heen. Mannen mogen alleen heel dichtbij komen om goud blad erop te plakken. Op de terug weg pakte een vrouw me vast en liet me niet meer los tot beneden. Ze vond het vast gezellig met me. De fotocamera werd ook nog te voorschijn gehaald en dit was niet de enige foto van de dag. Na een flinke hike terug en een bord noedels gingen we naar bed. De volgende dag zijn we weer naar Yangon gegaan met de trein. Wat een stom idee was de bus was iets duurder maar veel sneller. Zo konden we nog optimaal genieten van het leven van de locals en op de terug weg liepen we nog over de markt. Waar ik al mijn zoveelste oplader kocht en een armband die het beide een week overleefden. Na 21 mooie en soms zware dagen was het tijd om Myanmar te verlaten. Beide waren we hier aan toe en we keken uit naar Penang in Maleisie. Dit verhaal zal ik snel posten. 

Xxx