Some relaxing days in Byron Bay before farmwork

Maandag middag heb ik met een beetje stress Brisbane verlaten omdat mama post had opgestuurd. Deze had ik laten bezorgen bij Alex, een jongen die ik had leren kennen in Laos. We zouden met hem afspreken in de Bavaria bar op zondag maar hij had een te erge kater. We spraken af op het station voordat hij naar zijn werk ging.  Alleen moest hij ineens eerder beginnen en dat had ik best laat gelezen. Ik stond net op tijd op het perron maar hij kon de trein niet uitkomen anders zou hij te laat zijn. Ik lief gevraagd of even het perron op mocht en toen was ik net tijd. Het scheelde echt een minuut of ik was te laat en dan kon hij het pas in de avond geven.  Nu konden we met een gerust hart Brisbane verlaten. 

Ik had een lift kunnen regelen via Facebook, best spannend maar hij kende een andere jongen die ik had leren in Thailand dus dat gaf me een beter gevoel. Aamir is zijn naam, hij woont in Brisbane en studeert twee dagen in Byron Bay. Het was een aardige, kleine, Indiaanse jongen en hij organiseert grote festivals in Australië.  We gingen die avond ook met hem naar de Reggae party en hij verwende ons met drankjes en eten.

Op het feest speelde een live band en Aamir kende ze ook allemaal.  Het waren echt van die witte Bob Marley's haha. Na het feest gingen we met ze naar de volgende bar "Woody’s". Zij hoefden daar niet in de lange rij te staan dus wij ook niet. De bewaker vond dat minder leuk en was heel onbeleefd tegen ons. Soms schrik ik ervan hoe sommige mensen hier reageren. Een ander voorbeeld een receptionist zei met een geirriteerde stem: "Waarom moeten jullie nu je verblijf komen verlenen?"  Zou je in Nederland is moeten proberen maar goed er zijn ook genoeg aardige, behulpzame mensen.

Byron Bay is een redelijk groot dorpje dat in het teken staat van surfen, strand en feesten. Het heeft een hippieachtige atmosfeer en dat is terug te zien aan de kleurrijke straatjes, marktjes, muziek, biologische eettentjes en natuurlijk de mensen. Verder heeft Byron Bay ook een prachtig, groot strand waar je heerlijk langs kan hardlopen. 

De eerste dagen in Byron waren we vooral bezig met werk zoeken. Van de cherry man hadden we nog niets vernomen dus zochten we vrolijk verder. Ik heb helemaal niet verteld waarom we eigenlijk farm work gaan doen. In de horeca of promotiewerk  had ook gekund maar ik wilde alleerst een keer wat anders. Ik wil graag ervaren hoe het is om te werken op een boederij. Het is niet dat ik dit heel mijn leven ga doen maar twee maanden moet te doen zijn.  Daarnaast is het wonen in het centrum duur en is het veel goedkoper om op het platteland te wonen, waar je ook niet in de verleiding komt om veel uit te geven. Ten derde geld farm work voor je tweede jaars visa. Stel dat ik hier een tweede jaar wil blijven dan heb ik alvast wat dagen verzameld (nee hoor Ronny;)). Als laatste gaan we ook maar twee maanden werken en veel bedrijven vinden dat te kort. We gaan met Nieuwjaar naar Sydney namelijk dus we vonden het ook onzin om daar twee keer heen te gaan en we wilden sowieso wat bij verdienen . As you know Expensive lifestyle!

Naast het werk zoeken hebben we de hike naar de vuurtoren gedaan. Het wandelpad leidt je door het regenwoud en langs vele mooie surfbaaien. Cape Byron is het meest oostelijke punt van Australië welke je passeert op weg naar de vuurtoren. Hier spotten we in de verte weer een aantal walvissen. 

Donderdag werden we gebeld door Terry van de kippenfarm. Hij had werk voor ons en we konden volgende week beginnen. Dankzij Sanne, een Nederlands meisje ben ik aan dit adres gekomen. Zij had hier namelijk eerder gewerkt en ze was nu toevallig weer terug in Inglewood (het dorp waar de farm ligt) maar deed wel ander werk. 
Het werk dat we gaan doen is wel anders dan ik had gedacht. Ik zag me al helemaal in de hitte courgettes plukken of advocado's sorteren maar in plaats daar van ga ik in de kou kip te sorteren/verpakken. Ik ben benieuwd hoe het gaat worden maar ben al blij dat we werk hebben. 

We zijn nog naar de Vintage winkel geweest om warme kleding te kopen, want we hoorden dat het echt koud kan zijn in de koeling. In Byron Bay heb je heel veel hippe winkels met kleding en accessories maar deze zijn niet goedkoop. Nu hadden we beide voor 10 dollar een dik vest en een trui. Helemaal prima!

Nu we werk hadden konden we nog een aantal dagen genieten in Byron Bay. Eigenlijk moesten we vrijdag al naar Inglewood voor papierwerk maar omdat we geen eigen vervoer hebben werd dat lastig.  Terry vond het uiteindelijk goed dat we maandag pas kwamen, dus hebben we nog genoten van het weekend. Helemaal een verrassing was dat Marjolein naar Byron Bay kwam. In die tijd dat wij werk zochten was zij twee weken op een paardenboerderij in Tamborine. Zij werkte daar per dag een paar uur in ruil voor eten en accommodatie. Ze mocht ook paard rijden en dat heeft ze vroeger ook veel gedaan, dus zoiets is dan perfect om te doen.

Het weekend hebben we dus lekker uitgerust en gefeest. We namen het er nog even van voordat we gingen. Onze laatste stapavond met Marjolein deden we nog een keer over en we begonnen in een bar waar ze gratis champagne hadden. Hier kwamen we aan de praat met wat Australiërs. De helft droeg een pruik voor Halloween. Ze waren een van de weinige want niet veel mensen waren verkleed. Het was heel gezellig met ze en eentje kwam zelf uit Inglewood waar we gaan werken. De jongens werken allemaal samen op een peanut farm. De bedrijfsleider was er ook bij Sam en dat was de gekste van allemaal. Hij werd er dan ook snel uitgezet. Helaas communiceren de meeste barren met elkaar en kwam hij nergens meer binnen. Na de gezelligheid en een hotdog op straat gingen we met zijn drieën verder. Later op de avond in de laatste bar zagen we sam ineens in zijn eentje, hij was toch nog binnen gekomen. Hoe hij het voor elkaar kreeg geen idee, maar weer een leuke, gekke avond!

Zondag was het dan zo ver op naar Inglewood. We hadden er nog geen zin in. We konden met twee meisjes meerijden die in Inglewood wonen. Daar hadden we geluk bij want dat scheelde ons geld en een hoop gedoe. Sophie en Maxime waren een weekend in Byron Bay en zij werken samen met Sanne op de Kettle farm.  
Onderweg werd een van onze angsten werkelijkheid. Twee kangaroos sprongen voor de auto en we reden er een dood. Ik heb het niet gezien maar Ilse wel en die was er stil van. Heel zielig naar ook echt gevaarlijk. Maxime was gelukkig doorgereden, wat ik heel knap vind want uitwijken heeft geen zin. Ik denk niet dat ik het zelfde had gedaan en ik ben ook blij dat ik het niet gezien heb.  

Na vier uur rijden bereikten we dan eindelijk Inglewood. We slepen bij Dave (een man die accomodatie regelt) want alle appartementen zaten vol dus konden we daar de eerste twee weken verblijven. Hij ging namelijk naar Turkije. Het was al laat dus we gingen snel bed zodat we ons  fris en fruitig konden vertonen bij de kippenfarm.  Volgende keer vertel ik meer over mijn 7 weken in Inglewood.