The red heart of Australia

ADELAIDE --> ALICE SPRINGS

De tijd in Adelaide vloog voorbij en toen was het tijd voor indrukwekkende rotsformaties, canyons en een schitterend woestijnlandschap oftewel DE OUTBACK (binnenland of afgelegen gebied). Hiermee worden de regio's aangeduid die ver van de bewoonde wereld liggen.  De outback beslaat ongeveer driekwart van Australië.

Om 6.30 werden we opgehaald door Shane onze tourguide. Het was zijn eerste tour voor Groovy Grapes maar hij had al vaker tours gedaan in de outback. Hij weet er zoveel van af en had ons genoeg te vertellen over het landschap en de aboriginals.  De aboriginals zijn de eerste oorspronkelijke bewoners van Australië.  Ze hebben een bijzondere cultuur en leefden eerst heel dichtbij de natuur. Ze wisten altijd te overleven omdat ze weer op een speciale manier water of eten te weten vinden. Ze hebben een goede speurneus voor grondstoffen, weten alles over dieren en planten en gebruiken alles wat ze kunnen vinden. Vandaag de dag is het anders, de meeste Aboriginals leven nu gewoon in een stad en dragen gewone kleren, ook al is het soms een beetje armoedig. Veel zijn er werkloos en de gezondheid is over het algemeen slecht. De introductie van alcohol heeft een groot probleem veroorzaakt en veel aboriginals zijn in een uitzichtloze situate terecht gekomen. 

Gaandeweg mijn reis door de Outback heb ik geleerd dat dit te maken heeft met de Westerlingen. Toen zij arriveerden hebben ze alles overgenomen. Aborginals zijn zo verbonden met hun land dat ze niet zomaar weg kunnen. De Westerlingen verpesten veel voor ze en plaatsen steden op hun gebied, ook haalden ze veel kinderen weg bij de Aboriginals (lost generation). Hierdoor weten sommige Aborignals helemaal niet wie ze zijn en wat hun identieit is en dat is voor hun wel van groot belang. 

Hoewel de positie sterk is verbeterd ten opzichte van de tijd toen de eerste blanke kolonisten arriveerden (discriminatie, executeren etc.) loopt het nog steeds niet helemaal goed. Op dit moment hebben de Aborginals wel een aantal gebieden in Australië die alleen voor hun zijn. Shane heeft zoveel verteld dat ik wel uren door kan praten maar ik ben blij dat ik dit stukje geschiedenis weet. Ik weet nog goed dat ik een paar Aborginals tegen kwam op straat in Cairns. Ze hangen en drinken op straat en vragen om geld. Ik dacht wat een rare mensen dus nu kijk ik wel anders naar ze. 

Vanuit Adelaide reden we door naar Wilmington. Voordat we daar aan kwamen maakte we een stop in Port Gemein en het Flinders Ranges National park. In de middag deden we daar de Alligator gorge trail, een wandeling door een rode kloof van een paar meter breed die zich uitstrekt over enkele honderden meters. Na de kloof liepen we door naar de terrassen, dit zijn opeenvolgende platformen waarop de kreek naar beneden stroomt.

Het weer was niet geweldig de eerste drie dagen, af en toe regen, veel wind en het was best fris. Dat hadden we natuurlijk niet verwacht want normaal is het 40 graden en BLOODY hot. Ondanks dat hadden we veel geluk want tijdens de wandeling was het goed weer en als we moesten rijden was het vaak slecht.  We kampeerden deze avond op de Stoney Creek campground waar we de dag afsloten met een barbecue. 

Om 4.00 ging de wekker want we moesten ongeveer 600 km rijden Coober Pedy. Het was vroeg maar we zagen de mooie zonsopgang, emo's en adelaars die een dode kangeroo opaten.  Het waren twee adelaars en Shane vertelde dat de adelaar altijd bij de zelfde partner blijft. Mocht er een overlijden dan is de adelaar voor altijd alleen. In de outback kan je van alles tegen komen van wilde paarden tot kamelen. 

Tussen door stopte we nog bij  Woomera en Lake Hart. Lake Hart is een zoutmeer dat is opgedroogd en is nu een grote witte vlakte (zie foto hierboven). Na een lange dag rijden kwamen we aan in Coober Pedy. Het betekent 'white man's hole' in Aboriginal taal. Het heeft de naam te danken aan de manier waarop mensen hier leven, namelijk onder de grond!  Vanwege de extreme warmte wonen en werken de meeste mensen onder de grond. Letterlijk alles is onder de grond barren, huizen (met zwembad) en zelfs de kerk. Deze avond sliepen wij ook onder de grond en de temperatuur was aangenaam. 

Rond 15.00 kwamen we hier aan en toen kregen we een rondleiding door een huis, de mijnen  en uitleg over de opaalindrustrie. Opaal is de belangrijkste inkomstbron van de stad. Het is een kwarts die een kleurenspel kan vertonen, hoe donkerder de kleur hoe meer waard ze zijn. Daarna gingen we naar de Josephine's Gallery & Kangaroo Orphanage na een heerlijke pizza gourmet. Op deze plek worden baby kangeroo's opgevangen die hun moeder zijn verloren. Het was leuk om gezien te hebben en Terry de eigenaar zorgt goed voor de dieren. Verder is het ook een leuke souvenirsshop waar handgemaakte kunstwerken, boomerangs en didgereedoos worden verkocht, deze zijn gemaakt door de Aborginals. Ilse en ik gingen proberen muziek te maken op de Didereedoo en Ilse heeft haar nieuwe hobby gevonden. Jammer dat hij niet in de backpack past. 

De derde dag was voornamelijk rijden want van Coober Pedy naar de Kings Canyon was het 720 km. Toen we eindelijk aankwamen op de campground Kings Creek station was het tijd voor een biertje en een lekker maaltijd. In de avond zouden we marshmallows roosteren op het kampvuur, maar dit idee werd helaas verstoord door een grote regen bui. Dit was ook de eerste avond dat we in een swag moesten slapen, een water- en winddichte slaapzak met een matrasje erin (zie foto, maar dit was van de dag erna). Normaal lig je buiten met de swag maar door de regen gingen Ilse en ik op de keukentafel liggen. Het sliep best prima, een nadeel is dat je wel als eerste op moet omdat mensen daar moeten ontbijten haha.  We moeten sowieso vroeg op  want we gingen hiken in de King Canyon.   Elke dag staan we heel vroeg op (4 of 5 uur) voor de hikes en de zonsopgang, maar dat is het allemaal waard. 

Bij de Kings Canyon deden we een wandeling van 6 km van 3-4 uur (King Canyon Rim walk). Het begint met een klim van ongeveer 1000 natuurlijke trappen maar daarna is het vooral genieten van de rode rotsformaties en mooie uitzichten. Ik heb echt genoten en het zonnetje scheen vol op. 

Hierna gingen we naar de volgende campground dichtbij Uluru met een stop bij Mount Conner en het Salt Lake.  Later op de avond zagen hoe de de zon onderging bij Uluru met dips, crackers en een koud biertje.Wat wil je nog meer? Deze avond sliepen we weer in de swag, maar nu onder een  miljoenen sterren hemel. 

De dag erna gingen we naar Uluru van dichtbij bekijken. Uluru of Ayers Rock is een grote rode rots in het midden van Australië. Deze reusachtige rots heeft een omtrek van 3,6 kilometer, is 348 met hoog en steekt maar liefst vijf kilometer de grond in.  Vanwege de heilige betekenis voor Aboriginals kreeg hij in 1985 zijn Aboriginalnaam 'Uluru', dat grote rots betekent, terug.  Bij de rots deden we een wandeling van 10 km rondom de basis van deze rots. Tijdens de wandeling zag je ook verschillende rots schilderingen waaronder het klaslokaal van de aboriginals 

Na de wandeling gingen we terug naar de camping voor een lekkere lunch. Tijdens de tours is het lekker genieten van het eten. Later die dag was het even tijd om af te koelen en gingen de meeste naar het zwembad. In de avond gingen we met de groep naar de Field of Lights, 50.000 lampjes verlichten het park in het donker. Wat een ervaring en het was nu voor de eerste keer. De foto's zijn alleen wat minder want ik weet nog steeds niet alles van mijn camera haha. 

.Het was alweer de laatste dag en de wekker ging weer vroeg. We gingen naar een lookout waar je Uluru en Kata Tjuta Nationale park kan zien. De zonsopgang was zo mooi, de beste tot nu toe! 

Hierna deden we de hike Valley of the winds, een van de betere circuit en duurt ongeveer 3 uur. Het is een indrukwekkende wandeling tussen de diep rode rotsen en het uitzicht is briljant. Dit vond ik de leukste, mooiste wandeling en de drie uur vlogen dan ook voorbij. Na de hike kwam ik Micheal tegen, een jongen die ik in Thailand heb leren kennen. Heel grappig! 

Aan al het moois komt een eind en was het al weer tijd om dit prachtige stukje van  Australië te verlaten. Het waren drukke dagen maar het was het zeker waard. De groep was ook heel gezellig. Veel verschillende soort mensen van jong tot oud, maar dat maakt het juist leuk.  In de middag reden we door naar Alice Springs. In mijn volgende blog zal ik daarover weer meer vertellen. Tot dan! 

P.s.  ik heb drie video's geupload van de laatste drie dagen. Ik heb ze zelf nog niet goed bekeken want heb bijna nooit een computer. Just saying haha.