Stuck at Blue Duck

WAITOMO, ROTORUA, LAKE ANIWHENUE, BLUE DUCK STATION EN TONGARIRO NATIONAL PARK 

Vanuit Raglan reden we door Roturua maar eerst stopten we in Waitomo. De regio Waitomo staat bekend om zijn vele grotten maar nog veel bekender om de aanwezigheid van blauw glinsterende glowwormen in de grot. Dit wilde ik natuurlijk met mijn eigen ogen zien en schreef  me in voor de activiteit: Tumu Tumu tubbing.

Tijdens deze activiteit dobber je in een rubberband over de ondergrondse rivier. Als je dan je kleine hoofdlamp uit zet zie je duizenden glowwormen boven je hoofd, het lijkt net alsof je naar de Melkweg kijkt. Naast het tubben, zwem, loop en kruip je door de grot heen. Het was een hele leuke ervaring!

Wanneer je Rotorua binnen rijdt zie je overal stoom uit de grond komen en ruikt je gelijk de zwevellucht ookwel rotte eier lucht genoemd.  Rotorua staat  vooral bekend om de geisers. De vulkanische activiteit zorgt namelijk niet alleen voor de kenmerkende zwavelgeur, maar ook voor pruttelende modderpoelen, warmwaterbronnen en hydrothermische meren en allerlei manieren om daar volop gebruik van te maken en heerlijk te ontspannen. In Rotorua verbleven we dan ook drie nachten en dat is zelfs nog te kort want in de omgeving is zoveel moois te zien. We verbleven ook in een super fijn hostel waar ze een eigen natuurlijke hotpool hadden. Genieten! 

Als eerst gingen we naar de Hobbiton Movie Set. Dankzij de immense populariteit van de Lord of the Rings en The Hobbit films werd uiteindelijk besloten dat de filmset bezocht kan worden.  Twee uur lang liepen we met een gids rond in de wereld van Hobbits, met af en toe wat photobombende Chinezen maar de rondleiding was geweldig.  Als afsluiter krijg je een biertje bij de Green Dragon  (het café van de hobbits). Ik vond het heel leuk om te zien en kijk er thuis naar uit om de films nogmaals te bekijken. 

Verder zijn we in Rotorua naar het Wai-O-Tapu Thermal Wonderland geweest, Het meest kleurrijke vulkanische gebied in Nieuw Zeeland, je vind er kleurrijke kraters, geisers en meren. Tijdens de wandeling van 40 minuten kijk je echt je ogen uit, vooral Artist's Palette  (zie foto) en Devil Bath hadden een opvallende verschijning. 

Een ander hoogtepunt is de Lady Knox Geyser. De geiser spuit trouw iedere ochtend om 10.15 een uur lang tot een hoogte van 21 meter!  Na de Geiser stopten we ook nog bij een super grote borrelend modderpoel.

De volgende dag was het weer tijd om door te gaan en gingen we naar een Maori village dat ligt aan Lake Aniwhenua. De Maori’s zijn de Oorspronkelijke bevolking van NZ. Na een lange reis vanaf de Haiwaiki-eilanden in de Grote Oceaan kwamen de Maori aan in Aotearoa: Nieuw-Zeeland. Momenteel noemt 14% van de Nieuw-Zeelandse bevolking zich Maori. Als eerste werden we ontvangen door een Maori jongen, die ons meer vertelde over de cultuur en liet ons rots kunst zien. Tatoeëren vormde een belangrijk onderdeel van de cultuur van de Maori. Elke tatoeage vertelt hun levensverhaal en daarom is elke tatoeage uniek. Mannen tatoeëren ook hun benen, dit doe ze voor respect naar de vrouwen toe, dan hebben zij dezelfde pijn als zij bij het bevallen. Bij belangrijke personen word het hele gezicht getatoeëerd. Verder vertelde hij dat Maori's niet vechten of jagen van ver af. Ze gebruiken geen pijl en boog of speren maar dragen een lang wapen (bijv. vechtstaf) en kort wapen (bijv. een knuppel). De wapens die de Maori’s gebruikten zijn compleet ontworpen voor man-tegen-mangevechten

Toen we bij het Maori dorp aankwamen stapten er een vrouw de bus in. Ze was helemaal opgetut en schreeuwde Kia Ora met haar brede mond. Het was een aardige vrouw maar iets te overdreven. My Darling zei ze dan ook tegen iedereen, ze had zo in het gooi gepassen. Deze dag konden we ons inschrijven voor de dansen, vissen en weven. Voordat we begonnen met de activiteiten werd eerst het avond eten bereid. Hangi is de traditionele Maori methode om eten te bereiden, in een kuil in de grond die wordt opgewarmd met hete stenen en tijdens het kookproces helemaal met aarde wordt afgedekt. Heel apart om te zien en geen olie wordt toegevoegd. 

Als eerst begonnen we met de Haka, de Maori dans. Stampend op de grond, met hun tong uit de mond en met wijde ogen schreeuwen ze het verhaal van hun geschiedenis. Deze dans deden ze vroeger voordat dat het gevecht begon. Als jullie benieuwd zijn naar het resultaat kun je bij de video's deze dans bewonderen inclusief mij haha! Verder deed ik nog mee aan weaving, waar we een armbandje maakte van Flax Bush. Het was een supere leuke ervaring, al had ik wel verwacht dat er meer Maori's zouden zijn ipv. van drie. De plek vond ik ook erg rustgevend en het uitzicht was prachtig. De volgende ochtend voordat we het dorp verlieten gingen we eerst naar een school met Maori kinderen. Veel hebben het slecht thuis en krijgen weinig te eten, daarom kwamen we het eten van de vorige dag brengen. Wat overigens heel lekker was! Het brood van de Maori's vind ik op oliebollen lijken. Ze vullen het soms ook op met jam en room of honing. 

Toen we in de klas binnen kwamen werd er voor ons gezongen (zie video's) en daarna mochten de kinderen iemand uitkiezen om mee te praten. Ze vragen wat je het liefst eet etc. en je komt er snel achter dat de ouders erg jong zijn (rond 18/22). Het was heel leuk om mee te maken en daarna gingen we snel weer door. 

We stopten onderweg nog bij de Huka Falls en in Taupo voordat we naar Blue Duck Station gingen. Blue Duck ligt midden in de natuur, omringd met bomen heuvels en een aantal lodges. Om er te komen reden we op smalle wegen door de bergen en halvewege passeerden we nog een grote groep schappen. We zaten ergens midden in de bergen en hadden daarom ook  geen bereik, af en toe is dat wel is fijn! De volgende dag regende het maar toen het even droog was deed ik met een aantal andere een hike naar de Kaiwhakauka waterval. Een van de meiden was een Nederlander en zelfs weer een Tilburger Niki!Het moet niet gekker worden. Het was een leuke route maar het was erg modderig. De waterval was niet heel bijzonder en je kon er moeilijk bijkomen. Toch ben ik blij dat ik ben gegaan want onderweg zagen we drie Blue Ducks.

De "Blauwe Eend" vind je alleen in Nieuw uZeeland en dreigt uit te sterven. Op dit moment zijn er nog 2.000/3.000 in heel Nieuw Zeeland. Blue Duck station probeert dit tegen te gaan door o.a. vallen te zetten voor dieren die hun eieren opeten. Veel problemen in Nieuw Zeeland komen door geintroduceerde dieren zoals de Possum. 

Toen we terug kwamen van de hike begon het weer te regenen en dit ging de hele avond door. De dag erna zouden we de Tongariro Alpine Crossing doen maar dit ging helaas niet door vanwege het weer. Hier baalde ik van omdat het een van de spectaculairste hikes is van Nieuw Zeeland. Ilse en ik had gelukkig wat speling en keken alvast naar de mogelijkheden om langer te blijven bij de volgende stop. Alleen toen we de volgende dag braaf klaar stonden met onze backpacks kregen we te horen dat de weg vernield was en dat we nog een nacht moesten blijven. De bliksem afgelopen nacht vond ik niet zo heftig. Ik heb erger meegemaakt maarja ik ben een Nederlander haha!

Daar zaten we dan geen idee hoelang het allemaal kon duren en de stroom was ook nog is uitgevallen. Dus het was tijd om maar eens aan mijn ereader te beginnen, heerlijk vond ik het eigenlijk. Het hoefde alleen niet nog een dag langer te duren. Veel van ons zaten met een strakke planning of moesten vluchten halen dus de onzekerheid was niet prettig. Het hostel verzorgde maaltijden voor ons dus dat was een zorg minder. Na het ontbijt op de vierde dag werden we bij elkaar geroepen en met spanning zaten we te wachten op nieuws.  Ze riepen: YOU ALL GET EVACUATE BY  HELICOPTER! Nou gillen en blij dat iedereen was! Eindelijk weg hier en dan nog wel met een helicopter. 

Rond 13.30 kwamen de helicopters en stapten we in op weg naar het National park. De rit duurde maar liefst 15 minuten en het uitzicht was zo mooi. Tijdens de rit was en wel een hevige wind waardoor we af en toe op en neer gingen. Dat maakte me niets uit, ik was gelukkig op dat moment.  

Toen we aankwamen in het National park stonden de bussen naar Wellington al klaar. Het weer voor de volgende dag zag er goed uit. De keuze was toen snel gemaakt, Ilse en ik blijven in het National park en hopelijk gaan we de Tongariro crossing doen. Ilse belde gelijk met stray of wij onze planning konden aanpassen. Dit kon alleen toen was mijn backpack verdwenen, ik kreeg even een herinnering aan Cambodja toen hij dus weg was. Gelukkig was dit niet het geval en had iemand hem al in de bus gelegd.  We namen toen afscheid van iedereen en gingen we naar het Evacuatie team zij zouden ons helpen aan accomodatie. 

We moesten een heel formulier invullen wat ik al raar vond, na een uur gingen ze dan eindelijk een hotel voor ons bellen. Ze zeiden aan de telefoon ze krijgen een nacht, diner en ontbijt. Ik dacht: huh? sireus? Dit hadden we totaal niet verwacht en het was ook nog Ilse's verjaardag. Op haar verjaardag verbleven we gewoon in een luxe hotel met eten erbij. Ze dacht ergste verjaardag ooit maar uiteindelijk had ze een onvergetelijk verjaardag.  Wat hebben we genoten! 

Dezelfde dag hadden we nog de bus geboekt naar de crossing en een extra nacht in het hotel want na 19,4 kilometer lopen hadden we geen zin om verder te reizen. Na het eten hoorden we dat hij door ging YESS! dus was het tijd om naar bed te gaan. Om 5 uur ging de wekker want we werden om 5.45 opgehaald. 

Het was koud en best pittig maar ik was zo blij dat ik hem kon doen. De route loopt over schitterend vulkanisch gebied. Onderweg zie je geisers, vulkanisch gesteente, gestolde lavastromen en heldere meren. We deden er redelijk lang over maar met veel foto stops en volop genieten is dat niet zo erg. In het hotel hadden ze een jacuzzi waar we gelijk in gingen na de hike. Genieten dat het was en ondertussen keken we onze guilty pleasure " Temptation Island".  Wat een geweldige dag!

Snel zal ik jullie meer vertellen x